Ontslag bij bedreiging en geweld

Werknemer is werkzaam voor werkgever sinds 1 januari 1992 is de functie van monteur,
Op 16 maart 2018 wordt de werknemer op staande voet ontslagen nadat hij fysiek geweld zou hebben gebruikt tegen een collega, alsmede collega’s verbaal zou hebben bedreigd. Collega's leggen verklaringen af over het incident.

De kantonrechter acht het bewijs geleverd dat de werknemer fysiek geweld heeft gebruikt en collega’s verbaal heeft bedreigd. De kantonrechter vindt de gedragingen echter onvoldoende ernstig om als dringende reden voor een ontslag op staande voet te dienen. Het fysieke geweld was van een lichte vorm (de werknemer trok aan de kleding van de collega) en het was een sluitstuk van een conflict over de temperatuur in de werkplaats die al de gehele dag speelde.

Daarbij was dit al vaker een onderwerp van discussie en is niet gebleken dat de werkgever daar in het verleden serieus aandacht aan heeft besteed. Ten aanzien van de verbale bedreigingen, blijkt uit de verklaringen dat niemand zich persoonlijk bedreigd heeft gevoeld. Ook wordt de duur van het dienstverband van de werknemer betrokken in de beoordeling en het feit dat hij al die jaren goed heeft gefunctioneerd. Het ontslag op staande voet houdt dan ook geen stand.
De werknemer heeft zich reeds berust in de opzegging en is al elders werkzaam op grond van een arbeidsovereenkomst voor de duur van één jaar. Hij verdient daar bruto € 500,- minder per maand. De kantonrechter kent de transitievergoeding toe en een vergoeding voor de onregelmatige opzegging. De billijke vergoeding wordt begroot op € 4.000,- bruto, zijnde de salarisachteruitgang over een periode van acht maanden.

Conclusie

Niet altijd zal geweld of bedreiging voldoende zijn voor ontslag. De rechter laat alle omstandigheden meewegen. De belangrijkste omstandigheden zijn: de mate van geweld en bedreiging, de lengte van het dienstverband, en het verdere functioneren van de werknemer.